“Draden onderschat ik nooit. Ik hou wel degelijk rekening met hun stugge, recalcitrante karakter. Maar… een draad is eerlijk. Hij geeft je de kans om er iets mee te doen. Terwijl het materie is kan je er een vorm mee uitdrukken. En dat wil die draad wel. Voor mij zijn draden niet de bouwstenen van een vorm. Hun temperament is voor mij de vorm.”

Citaat uit de tentoonstellingscatalogus Textiel gebonden (1982): p.12

Weefster en textielkunstenaar Desirée Scholten – van de Rivière (1920-1987) was altijd op zoek naar nieuwe vormen binnen de restricties van het weefgetouw. Kenmerkend zijn haar vakkennis, experimenteerlust en een fijnzinnige gevoel voor materiaal, structuur en kleur. In haar kleden valt een fascinatie terug te zien voor chaos en orde – vergelijkbaar met de jungle van Java waar zij tot haar zesde woonde.

Samen met haar man Herman (1932-2013) maakte Desirée Scholten deel uit van een generatie vernieuwers die een revolutie bewerkstelligde binnen de toegepaste kunsten. Textiel was voor hen ‘slechts’ een middel om een kunstzinnige opvatting tot uitdrukking te brengen. Een wandkleed moest niet langer een schilderij imiteren zoals het Franse gobelin dat deed, maar werd een hangend object met een eigen, autonome zeggingskracht. De Scholtens kregen met hun moderne, abstracte kleden internationale aandacht en erkenning.

Desirée Scholten had een uitgesproken mening over haar vak en schrok er niet voor terug kritiek te uiten. Ook ten opzichte van haar eigen werk was ze uitermate streng. Haar perfectionisme en tijdrovende werkwijze hebben ertoe geleid dat zij slechts een dertigtal wandkleden heeft nagelaten. Daarnaast maakte zij tientallen miniaturen – voorstudies waarin ze haar ideeën uitprobeerde. Haar vrije werk is aangekocht door musea en particulieren. Ook heeft zij werken gemaakt voor openbare gebouwen. In 2009 is het archief van de het echtpaar Scholten overgedragen aan het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie (RKD) te Den Haag.

Het succes van de textielkunst in de jaren zestig en zeventig werd gevolgd door een verminderde belangstelling in de jaren tachtig en negentig. De laatste tijd is er een levendige hernieuwde interesse in textiel en ambachtelijkheid en krijgt het sterke, rijke werk van Desirée en Herman Scholten weer de aandacht die het verdient.